Februari

Druk maar leuk. Zo kan ik februari het best omschrijven. Elk weekend een reisje en doordeweeks veel extra werken. De dag na Fiji heb ik mamma en Carlos van het vliegveld opgehaald. De eerste dag hebben ze de kindjes en ouders ontmoet, hebben we lekker gezwommen en zijn we gaan lunchen bij mijn favoriete café. Daarna heb ik ze naar het hotel gebracht in de stad. In het weekend zagen we elkaar weer op het vliegveld. Op naar Uluru! Toch wel long overdue voor mij. Derde keer in Australië en nog steeds niet naar Ayers Rock geweest.

Lachen voor de foto was bijna onmogelijk gezien er miljarden vliegen zijn, waarvan er minstens 100 vechten om een plekje in je gezicht. Bah! Een klein momentje van realiteit hieronder.

De eerste dag kon ik niet echt wennen aan de hitte. Bijna 40 graden en dan hikes doen is echt wel een opdracht. Daarnaast helpen de vliegen zeker niet om te kunnen ontspannen. We kregen veel uitleg over de inheemse bevolking en de omgeving. We waren helemaal klaar voor de zonsondergang, maar het werd behoorlijk bewolkt dus het effect was een beetje weg. Voor het echt donker werd zijn we naar het kamp gereden voor de avond. Daar sliepen we buiten op een veld in een slaapzak. Na zonsondergang gingen ook de vliegen weg gelukkig. Dus behalve de angst voor slangen en mogelijk andere kruipende wezens, was het fantastisch. Buiten slapen, onder de sterren, bij een bijna volle maan. Wauw.

Om 5 uur was het tijd om op te staan zodat we op tijd zouden zijn voor de zonsopgang. Een klein stukje lopen en daar was Uluru en de zon. En met de zon kwamen ook de vliegen. Great…

De hike van deze dag begon vroeg en dat scheelt echt de helft van de hitte. Het uitzicht maakte het de hike meer dan waard. Prachtige gigantische rotsformaties en zelfs veel groen. Er groeien bomen uit de rotsen, heel bijzonder om te zien. Na de hike hebben we hout gezocht voor het kampvuur van die avond.

Bij een volle maan, met een heerlijk drankje hebben we rond het kampvuur gezeten. We hoorden de dingo’s in de verte, maar er werd ons beloofd dat die ons niet in onze slaap zouden opeten. Nou hoe is dat voor een slaap verhaaltje. We sliepen weer buiten, ditmaal onder een volle maan en de dingo’s hebben – zoals beloofd – iedereen in leven gelaten.

De volgende ochtend begon de hike nóg eerder, zodat we tijdens de hike de zonsondergang konden zien. Wat was het prachtig. Dankzij de regen vlak voor onze komst was er veel groen en zelfs een paar kleine watervallen.

Hierna was het tijd om door te rijden naar Alice Springs. Onderweg zijn we gestopt in het absolute middelste punt van Australië, toch ook wel leuk. Daarna zijn we lekker uit eten gegaan en vroeg naar bed, moe van alle hitte en hikes. De volgende dag zijn we terug naar Sydney gevlogen. Ik ben toen weer aan het werk gegaan. Mamma en Carlos Begonnen vanaf daar aan hun campertripje.

Het volgende weekend was een weekendje weg met de meiden. We zijn naar Nelson Bay en Newcastle geweest. Onderweg een paar leuke stops gemaakt. Zandduinen bij de zee, prachtige baaien en lekker wijntjes op het strand. In de avond lekker dansen en de volgende dag nog een brakke wandeling gedaan. Toen weer een week werken om het volgende weekend richting mamma en Carlos te vliegen die inmiddels op Tasmanië waren.

Aangezien ik al eens op Tasmanië ben geweest – en weet hoe mooi het is – verheugde ik me hier erg op! We zijn de eerste dag naar een schiereiland aan de oostkust gegaan waar ik nog niet eerder ben geweest. Mooie baaien, zoveel groen, bergen, echt waanzinnig.

De volgende dag zijn we naar Cradle mountain geweest om een hike te doen. Gezien ik vorige keer al de hike naar één van de bergtoppen heb gedaan, hebben we nu de hike om het meer gelopen.

Echt zo mooi, zo’n rust, zoveel groen. Ik hou gewoon van de natuur. En in Tasmanië is het zo lekker weer. Niet te warm, maar de zon is heerlijk.

Na de wandeling moesten we nog een flink stuk rijden terug in de richting van het vliegveld. Waar ik de volgende dag alweer terug zou gaan naar Sydney. Het voelt onderhand een beetje decadent: “eventjes twee dagen naar Tasmanië”.

Twee dagen werken en toen kon ik zo weer het vliegtuig in, op naar Whitsundays. Dit zou alweer het laatste tripje zijn voor ze naar huis zouden vliegen. We begonnen op Hamilton Island. Een klein eiland waar je een golfkarretje kan huren in plaats van een auto. Hartstikke leuk natuurlijk.

Het eiland zelf is heel groen, veel strandjes natuurlijk en helder blauw water. Helaas kwam het af en toe met bakken uit de lucht. Nou zijn dat korte buien en het is behoorlijk warm dus zo erg is dat niet. Het jammere was alleen dat we op de tweede dag naar Whitehaven beach gingen. Wat één van de mooiste stranden moet zijn, was opzich mooi, maar niet zo mooi als op de plaatjes. Want ook daar ontkwamen we helaas niet aan een flinke regenbui.

Maar goed je moet alles wel in perspectief blijven zien natuurlijk. Het was nog steeds mooi, heerlijk rustig en fijn om samen mee te maken. Ik ben nog even gaan suppen, wel met een pak aan want er waren kwallen. En natuurlijk op zijn Australisch waren die kwallen super klein – niet met het blote oog te zien – en mega gevaarlijk.

Na nog wat regen was het uitzicht nog steeds niet slecht. Op de terugweg op de boot hebben we zelfs een dansje in de regen gedaan, want ja je moet er wat van maken. Diezelfde dag zijn we met de veerboot naar Airlie beach gegaan. Waar we na het eten op tijd naar bed zijn gegaan, zodat we energie hadden voor het avontuur van de volgende dag. Alweer vroeg uit de veren, een uur in de bus en 20 minuten in het vliegtuig. Om jawel, eruit te springen.

Ik had verwacht dat ik ergens wel zenuwachtig zou worden, maar ik had er alleen maar heel veel zin in. Ik mocht als allereerste en wauw. Vanaf moment één genoten.

Letterlijk met salto’s het vliegtuig uit, geen idee wat onder of boven is. Het was zó vet. Schitterend weer en door de warmte helaas een kortere vrije val dan normaal. De vrije val duurde ongeveer 45 seconden – in plaats van 60 – omdat we nu met bijna 235 km/u vielen in plaats van de normale 200 km/u. De vrije val vloog voorbij (pun intended) en eerlijk gezegd vond ik dat het beste gedeelte van de sprong.

Tegen de tijd dat we terug waren zijn we naar de lagoon gegaan. Een soort mega zwembad naast de zee. Daarna was het alweer etenstijd en voor je het weet zat de laatste avond samen erop. Daar is helaas geen foto van dus dan maar een foto van de eerste lunch samen.

De volgende ochtend hebben ze me naar het vliegveld gebracht, hebben we een kopje koffie gedronken en was het onvermijdelijke moment daar. Afscheid nemen, iets waar ik mega slecht in ben. Tranen met tuiten haha. Zoals mijn oma zegt: partir c’est mourir in peu (google translate als je deze niet kent).

Eenmaal terug “thuis” in Sydney waren de eerste dagen best even aanpassen. Maar goed, al snel zat ik weer in het ritme en inmiddels zijn we helemaal in de ban van het Corona virus. Toiletpapier is al twee weken schaars, of helemaal niet te krijgen. Ook de rest van de supermarkt wordt steeds leger.. Verder zijn alle evenementen afgelast, iedereen die het land in komt moet nu twee weken in zelf gecontroleerde quarantaine en verder moet je zoveel mogelijk mensen proberen te vermijden. Ik heb al ruim een week een behoorlijke hoest dus er werd mij geadviseerd naar de dokter te gaan. Vandaag geweest en ik heb geen Corona, gelukkig! Wel deed het me beseffen dat ik absoluut niet de oorzaak wil zijn van het (verder) verspreiden van de ziekte. Daarom heb ik besloten niet meer naar crossfit te gaan (😩) en ook met het gezin proberen we geen menigte op te zoeken. Het zijn spannende tijden. Maar als je de verhalen over Italië hoort denk ik toch dat we serieus moeten proberen te zorgen dat we niet zoveel gevallen krijgen dat de zorg het niet aankan en dat er dus mensen sterven omdat er geen materieel is. Vreselijk wel. Tot nu toe maak ik wel wat mee hier. Bosbranden, overstromingen, zandstormen, Corona (oké dat is helaas overal); niet geheel zoals ik me het hier af voorgesteld. Soms maakt dat het lastiger, maar gelukkig heb ik er nog steeds plezier in. Daarnaast is de familie hier fantastisch en maken zij een hele hoop goed ❤️

Veel liefs, blijf veilig en verstandig!

X

Denise