Noorderlicht
Op de eerste avond na aankomst zijn we meteen met een noorderlicht excursie meegegaan. Omdat het altijd zeker is dat je het kan zien, wilden we niet het risico lopen dat we dit op de laatste avond zouden doen en dan niks zien. Dus vol goede moed vertrokken we in een busje. We moesten twee uur rijden, waarna we in de bergen aankwamen op een plek waar voor je gevoel nooit een levende ziel te vinden is. Helemaal afgelegen zonder enig stadslicht, wat nodig is voor goed zicht – en foto’s – van het noorderlicht. Volgens de gids was dit ook de plek waar een “gat” in de bewolking zou ontstaan. We kregen een warme overall over onze kleding aan en er werd een kampvuur gemaakt. We moesten nog zeker een uur wachten en het was daar ongeveer -10 graden. De gids had er duidelijk verstand van want het eerste lichtpuntje kwam inderdaad een uur later. Helaas was het wel een heel klein streepje en zagen we het eigenlijk gewoon als wit licht. Pas met de camera zag je dat het groen was. Na ongeveer twee uur kwam er gelukkig nog een streep licht. Wederom was dit nauwelijks groen te noemen. Met de camera was het duidelijk groen en zelfs een beetje roze, maar het was een minimaal lichtje. Toen de bewolking weer op kwam was het voor ons tijd om terug te gaan.

Dit was niet echt wat we ons hadden voorgesteld bij het noorderlicht. Oké we hadden het gezien, maar meer omdat we dankzij de foto’s wisten dat het groen was, dan dat we dat zelf zagen. Daarom besloten we om twee avonden daarna met een boot op zoek te gaan naar het noorderlicht. De voorspellingen voor die avond waren ook een stuk beter. De eerste avond was het ongeveer 0,3 tot maximaal 1,3 kp (een schaal waarmee de sterkte van het licht wordt uitgedrukt) en deze avond was het 3 tot maximaal 4 kp. Daarnaast was er geen bewolking te bekennen, want door de bewolking heen zie je ook niks. Onderweg naar de boot zagen we zelfs vanuit het stadje al allerlei vormen groen licht. Veel meer en feller dan we de eerste avond zagen. Eenmaal op de boot keken we onze ogen uit. Er was overal groen licht en niet op die manier dat je je camera erbij moet pakken. Maar echt de hele hemel kleurde groen. We hebben zelfs roze strepen gezien. Het is jammer dat je het noorderlicht niet op film vast kan leggen, want wat wij hebben gezien is moeilijk te beschrijven. Het licht komt in allerlei vormen en beweegt continue, een waar spektakel. Ik kan dan ook iedereen aanraden om het zelf te bekijken. Je geloofd je eigen ogen bijna niet, zo bijzonder! Gelukkig hadden we op de eerste excursie genoeg tijd om alle camera instellingen te bespreken en hebben we mooie foto’s kunnen maken.

Sami
Op een half uurtje rijden van Tromsø leven de Sami – in een prachtige omgeving – met hun rendieren. Verder naar het Noorden zijn er nog meer families van de Sami die nog van het land en toerisme leven. Bij aankomst werden we hartelijk ontvangen door leden van de familie. Ze hadden allemaal traditionele Sami kleding aan en we werden uitgenodigd in de Lavuu. De lavuu is een soort tipi en binnen brand een lekker warm vuurtje. Na een korte uitleg mochten we mee naar de rendieren. Deze rendieren zijn wild en lopen in de zomer in de bergen. Als het winter wordt dan drijven ze de rendieren met sneeuwscooters naar een stuk land, zodat ze de dieren in de winter kunnen verzorgen. Niet alleen leven veel Sami van de rendieren, inmiddels zijn ze ook afhankelijk van het bezoek van toeristen. We mochten de rendieren voeren en een rit in een slee doen. De rendieren zijn niet bang, maar ze blijven wild en zijn dus niet dol op aanrakingen. Wel kan je ze zo met de hand voeren. Na een tijd tussen de rendieren te hebben gelopen zijn we een stukje met de slee mee gegaan. Ik vroeg mij af of de rendieren dit wel “leuk” vinden. Ze vertelden mij dat de rendieren die de slee trekken in de zomer zelfs terug komen omdat ze het werk missen.

Omdat het wederom behoorlijk koud was en ik zowat was veranderd in een ijsklontje ben ik daarna lekker de lavuu in gegaan. Ze hadden rendierstoofpot gemaakt en gelukkig ook een vegetarische versie met groente. We hebben heerlijk gegeten en werden lekker warm bij het vuur. Ondertussen kregen we nog uitleg over hun klederdracht en gebruiken. Zo eten ze niet alleen rendieren, maar gebruiken ze de huiden voor kleding en van het gewei maken ze bakjes of andere handige spullen. Als laatste hebben ze nog een traditioneel Sami lied voor ons gezongen en toen was het tijd om terug te gaan. De Sami zijn geen eigenaar van het land dat ze gebruiken en de regering wil fabrieken neerzetten waar nu de Sami leven. Ze hopen door het toenemende toerisme te kunnen laten zien dat er ook andere manieren zijn om geld te verdienen met deze stukken land. Laten we hopen dat het nog lang zo blijft, want de omgeving is waanzinnig mooi en een ervaring bij de Sami met hun rendieren is er één om nooit te vergeten.

Walvissen
Om walvissen te zien in de buurt van Tromsø moet je eerst nog twee uur varen. Omdat het alleen tussen 10:00 en 13:00 uur een beetje licht is moesten we al vroeg op pad. Toen we bijna bij de plek van bestemming waren kregen we van een andere boot door dat ze een orka hadden gezien. De baai waar we heen gingen zit vol orka’s en walvissen omdat er ontzettend veel haring zit. Normaal leven orka’s en walvissen niet goed samen, maar hier is zoveel haring dat ze niet om eten hoeven te vechten. Helaas was de orka alweer onder gedoken toen wij aankwamen, maar al vrij snel zagen we een groep van vier of vijf bultrugwalvissen. Eerst zagen we alleen het water wat ze omhoog spoten, daarna zagen we een aantal keer hun rug(vinnen). De walvissen doken onder en we zagen hun prachtige staartvinnen. De gids vertelde dat ze alleen hun staartvin laten zien als ze een diepe duik maken. Het water in de baai is ruim 200 meter diep, dus daarna kwamen ze een tijd niet meer boven water. Gelukkig duurde het maar een kwartier voor ze weer naar boven kwamen. Herkenbaar aan het water wat omhoog spoot en de rugvinnen die we eerder al hadden gezien. Vrij snel lieten ze weer hun prachtige staartvinnen zien. Het was inmiddels al bijna donker en dus zijn we terug gevaren. Volgens de gids hebben we die dag vrij veel mazzel gehad. Ze gaf aan dat ze niet vaak hun staartvinnen laten zien en dat er sommige dagen überhaupt maar één of twee walvissen worden gespot. Toch fijn dat we die mazzel hadden en niet voor niks in de vrieskou buiten op een boot hebben gestaan.

 

Sneeuwscooter
Vroem! Tijd voor adrenaline. Ik had me op deze excursie het meest verheugd. Op een sneeuwscooter door de wildernis racen. Deze excursie was in de middag en inmiddels was het dus aardedonker. We moesten drie kwartier met de auto, toen nog met de ferry en daarna weer drie kwartier met de auto. Over besneeuwde wegen 90 km per uur door een bocht rijden kan daar blijkbaar gewoon. Dus de tocht erheen was al een avontuur op zich. We kwamen aan in de bergen, kregen weer een lekker dik pak aan en zochten met zaklampen onze sneeuwscooter op. Na een korte uitleg konden we van start. In de bochten moest je niet alleen sturen maar ook mee bewegen, net zoals bij het skiën. We reden de berg op, tussen de bomen door, moesten soms scherpe bochten maken en op de rechte stukken kon het gas even open. Ik had het idee dat ik in mijn eigen James Bond film zat. In het donker met alleen de lampen van de sneeuwscooter door de bergen racen. Hoewel het racen nog aardig mee valt, op zijn hardst gingen we 40 km per uur, maar het besturen van de sneeuwscooter geeft echt een geweldig gevoel. We hebben ruim een uur mogen rijden met af en toe een tussenstop voor koffie of thee. Van de omgeving konden we in het donker weinig zien, maar het donker maakte de rit wel heel speciaal.

Noordkaap
We zijn met de Hurtigruten boot van Tromsø naar Honningsvåg gegaan. Vanuit daar was het een klein half uurtje rijden naar de Noordkaap. Let goed op dat je deze excursie niet via de Hurtigruten boekt. Dan betaal je ongeveer €110,- per persoon meer en de excursie is exact het zelfde. Je rijdt achter een sneeuwschuiver met een aantal bussen naar de Noordkaap. Dit doen ze maar twee keer per dag omdat de bussen deze route niet alleen mogen rijden vanwege de veiligheid. Eenmaal op de Noordkaap is er een museum, een klein souvenirwinkeltje, een restaurant en buiten natuurlijk het punt waar het allemaal om draait. Wij waren en in de middag en het was dus wederom pikdonker. Daarnaast was het ijskoud en stond er een keiharde wind. We hadden bijna een soort van sneeuwstorm door de wind en de losliggende sneeuw. Ik vond het een ervaring om daar te staan. Wetend dat dit wordt beschouwd als het meest Noordelijke punt van het vasteland van Europa. In werkelijkheid is er nog een punt dat Noordelijker ligt, maar daar hebben we het maar niet over. Het museum is leuk om doorheen te lopen en daar krijg je ook een stukje geschiedenis van de Noordkaap mee. Je hebt ongeveer 1,5 uur de tijd op de Noordkaap en dan vertrekken de bussen weer terug.  In het stadje van Honningsvåg is verder niet zoveel te doen en we zijn de volgende dag dan ook weer terug gevlogen naar Tromsø.

Tromsø
Eigenlijk is er Tromsø maar weinig te beleven. Vanuit daar kan je natuurlijk allemaal mooie excursies doen, maar het stadje zelf is vrij klein. Er is eigenlijk maar één echte winkelstraat en een paar restaurants. Je kan wel met de kabelbaan de berg op voor een mooi uitzicht over Tromsø. Dat hebben we dus maar gedaan, we hadden namelijk nog een middag over. De kabelbaan brengt je in drie minuten naar boven – de sportievelingen kunnen het ook lopend doen – en zo heb je een prachtig uitzicht. Je kan zelfs de vliegtuigen zien landen aangezien het vliegveld maar 5 kilometer buiten de stad ligt. Wij gingen ’s middags naar boven en het was dus al helemaal donker. Leuk om al die lichtjes te zien. Het schijnt dat je vanaf boven het Noorderlicht ook goed kan zien, maar dan moet je ’s avonds gaan. Om bij de kabelbaan te komen kan je met de lokale bus of lopend. Wij wilden terug met de bus maar je kan alleen gepast betalen en helaas hadden bij niet genoeg contant geld. Pinnen kan niet en dus werd het een sportieve wandeling. Het was ongeveer 45 minuten ploegen door de besneeuwde straten maar toen hebben we wel meteen over de bekende brug van Tromsø gelopen.