Franz Joseph en Punakaiki

Al het duimen heeft geholpen, ik heb de gletsjer hike gedaan. YES! Niet zonder slag of stoot. Toen ik ‘s morgens aan kwam bij de start locatie van mijn hike op de Franz Joseph gletsjer bleek dat ze de tours voor de hele dag afgelast hadden. Door de aanhoudende regen van de vier dagen daarvoor hing er een soort mist in de vallei, ondanks dat het die dag dus eindelijk droog was. Eerder op mijn reis had ik de top gekregen om in dat geval de Fox gletsjer te proberen, iets meer dan een half uur verderop.
Daar ging de hele ochtend wel alles door en dus daar een plekje geboekt. Gelukkig gingen twee meiden die ik eerder ontmoet had ook daarheen en kreeg ik van hun een lift. Inmiddels had ik nog een meid ontmoet en die ging ook mee. Aangekomen bij Fox kregen we tien minuten voor aanvang pas groen licht. Maar in die tijd daarna krijg je een veiligheidsinstructie en speciale kleding aan. Dat duurt bijna 40 minuten dus dan kan het alsnog worden afgelast. Het weer kan daar namelijk binnen 25 minuten helemaal om slaan van zonnig naar bewolkt en/of regen.
Pak aan alles mee en hop de bus in naar de helikopter. Daar kregen we een helikopter nummer en een bandje om voor welke stoel je hebt. Net voor de bus weg zou rijden krijgen we de mededeling dat het toch niet door gaat. De twee meiden waar ik een lift van had gehad die hebben het op dat moment maar opgegeven. Maar ik moest en zou die dag gaan. Ik had tenslotte maar één dag. Dus ik heb samen met die andere meid nog een poging gedaan, de laatste mogelijkheid van die dag. En we gingen de bus in, die ging rijden, ook de helikopter steeg op en die landde! Je kan namelijk ook hebben dat de helikopter halverwege terug gaat omdat het weer alsnog is omgeslagen. Maar nee, we gingen echt.
De hike was super gaaf. Kruipen door een gletsjer boog en nog even een grot in gekropen. Natuurlijk weer de waterfles vullen aan een kleine stroming, verser dan dat wordt het niet. Wat een fantastische ervaring. Als je ziet tot waar de gletsjer jaren geleden was is dat bijna niet voor te stellen. Ze denken dat deze gletsjer over 50 tot 100 jaar helemaal weg is. Echt zo zonde.
Terug in het dorpje Fox hadden we nog een lift nodig naar Franz Joseph waar ons hostel zat. Via via kwamen we terecht bij een aardige man die toch die kant op moest met een aantal mensen die net een helikopter rondvlucht hadden gedaan. Dus wij mee het busje in, die mensen ophalen van de helikopter en dan zouden we terug worden gebracht naar ons dorpje. Tot hij halverwege de rit zegt, willen jullie anders terug met de helikopter, die gaat ook naar Franz Joseph. Uhm yes please! Dus wij kregen gewoon een lift in een helikopter, hoe vet is dat. De zon kwam ondertussen eindelijk door en we vlogen over een prachtig stuk in de bergen. In de verte zag je de zee. En nog een voordeel, het was een stuk sneller dan met de auto. Wat een dag…
De volgende ochtend ben ik met de bus verder naar het Noorden – van het Zuidereiland – gereisd. Het hostel waarin ik overnachtte was direct aan zee, ruim opgezet maar klein, alles schoon, goede voorzieningen. Echt één van de betere tot nu toe. Het dorpje is zo klein dat er niet eens een supermarkt is maar ik was hiervoor gewaarschuwd dus had eten mee genomen. Ik heb heerlijk genoten van de rust na toch wel een paar drukke dagen. Gezellig gekletst met mijn kamer genoten en goed geslapen in een eigen – eenpersoons dat wel – bed. Fijn een keer geen stapelbed waar je door je bed heen wordt geschud als je onder- of boven buurvrouw aan het draaien is.
De dag daarna hoefde ik pas eind van de dag met de bus mee dus kon ik naar de hoofd attractie van dit dorpje (Punakaiki), de pancake rocks. Deze rotsen vormen zich al 35 miljoen jaar en zien er nu dus uit als een stapel pannenkoeken. Eind van de middag werd ik opgehaald om nog zo’n 300km noordelijker te gaan naar Nelson. Daar aangekomen kon ik mijn geluk niet op. Ein-de-lijk weer warmte! Zo lekker. Dit hostel was zo mogelijk nog beter, deze kamer had zelfs een eigen lounge hoek en een make up tafel met wastafel. En in het hostel zelf een sauna waar ik natuurlijk meteen in ben gedoken. Wat een luxe. Bleef hier maar één nacht maar over een paar dagen ben ik hier weer een nacht. Het was vanmorgen nog maar een uurtje naar Motueka, waar ik nu ben. Echt tropische hitte hier, ik geniet ervan! Vanaf hier ga ik de komende dagen naar het Abel Tasman national park. Ik twijfel nog wel wat ik precies ga doen, ze hebben zoveel activiteiten maar overal hangt uiteraard weer een behoorlijk prijskaartje aan.
De tijd gaat zo snel, over drie weten ben ik alweer thuis.. En hoewel ik me verheug op mijn eigen bed, keuken, badkamer, huis en natuurlijk iedereen weer zien! Merk ik dat het hostel leven went. En het helpt dat de hostels waar ik nu en steeds best goed zijn en niet meer zoals in het begin. Ik ga maar eens even zonnen want in die 1,5 week kou ben ik helemaal gaan vervellen en dat is natuurlijk niet de bedoeling.
Safe travels,
Denise
12 antwoorden
  1. Trees Scheerder
    Trees Scheerder zegt:

    Hallo Denise,
    Alle twijfel uit de weg ruimen. Heb steeds het idee dat mijn antwoord op jouw blog niet verstuurd wordt. Je moeder gaat me even helpen. Ben benieuwd. Liefs oma

    Beantwoorden
  2. Eveline Kip
    Eveline Kip zegt:

    Wat een mooie reis ben je aan het maken en wat een gave activiteiten heb je al ondernomen. Heel vet!!! Geniet van je laatste weken daar!
    Liefs,
    Eveline

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een antwoord achter aan Louise Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *