Abel Tasman national park

Het Abel Tasman national park moet je volgens de locals gezien hebben. Ben je daar niet geweest dan telt je bezoek aan Nieuw Zeeland niet vinden zij. Ik verbleef in een dorpje in de buurt van het park, waar ik de eerste dag lekker in het park heb liggen zonnen. Ja eindelijk weer zon en warmte! De tweede dag ben ik met de boot naar halverwege het park gevaren om vanaf daar een hike te doen terug naar het begin. Eerst vaat je langs split Apple rock. Een beroemde formatie omdat de rots door regen en zeewater in twee stukken is gespleten.

Na ongeveer een uur varen kwam ik aan bij Medlands beach waar mijn hike zou beginnen. Best een challenge voor mij hoor een 12 km hike. Het was erg warm en zonnig maar daar hoor je mij niet over klagen. Het eerste uitzichtpunt was het gelukkig meteen al waard.

Daarna krijg je een lang stuk van veel hetzelfde. Prachtig groen met af en toe uitzicht op een mooie baai. Gelukkig af en toe ook een kleine waterval, want daar ben ik natuurlijk dol op. Zeker als je eronder kan staan of even kan afkoelen in de pool die de waterval vormt.

Het was ijskoud maar fijn om fris en vol nieuwe energie verder te lopen. Halverwege heb ik mijn lunch opgegeten. Dan geniet je wel echt even, als je dan naar het uitzicht kijkt. Daarna kreeg ik de keuze voor de korte route over het strand, dat kon omdat het eb was. Of de lange route door het park. Of nog een langere route, een klein stukje om via Cleopatras pools. En aangezien iedereen adviseerd om daar heen te gaan heb ik die natuurlijk niet overgeslagen.

Het was denk ik 2,5km extra, maar een lekker plekje om even te genieten van de omgeving. Het laatste stuk viel het meest tegen. Op dat moment had ik het gevoel dat ik elke boom en elk strandje al twee keer had gezien. Het lijkt dan allemaal wel erg veel op elkaar. Maar het eindpunt was prachtig.

Hier heb ik even lekker een powernap gedaan, wat een uitzicht als je dan wakker wordt! Jammer dat ik op de terugweg geen dolfijnen heb gezien, dat had de dag wel af gemaakt.

De dag daarna heb ik een canyoning tocht gedaan. Wat was dat vet zeg. Van rotsen springen, door de rivier zwemmen, onder watervallen door, ziplinen, over de natuurlijk gevormde glijbanen roetsjen, abseilen en af en toe een stukje klimmen. Onder het motto “I only fear never trying” heb ik overal aan mee gedaan. Het eerste stuk werd ik uitgekozen om als voorop te gaan. Gewoon doen dan maar. Direct abseilen, dan achteruit t water in springen, de rots op klimmen en een oefen sprong van 2 meter maken. Zo gezegd zo gedaan.

Daarna van de rots af springen en via de zipline naar beneden. Echt de adrenaline giert door je lijf! Vlak daarna kwam al de eerste echt hoge sprong, 6 meter. Ik mocht wederom als eerste en er was niet bepaald tijd om bang te zijn. Mijn hart ging als een gek te keer, maar ik ging wel gewoon meteen haha. Bij de 6 meter ging de hele groep nog mee. Bij 8 meter gingen er maar een paar, waaronder ik. Je leeft maar 1 keer toch. Hartslag was zo mogelijk nog hoger bij deze.

Verder ook geen angst op mijn gezicht hier. Maar wat een kick geeft dat als je bent gesprongen. Ik had het nog wel tien keer kunnen doen. Gelukkig hadden we daarna tijd om van lagere rotsen te springen met – jawel – salto’s voorover als je dat wilde. Natuurlijk wil ik dat! En als dat je goed af ging mocht je ook nog een achteruit salto doen. Nou je raad het al, ook daar was ik wel voor te porren. Na een instructie over hoe je dan eigenlijk die achteruit salto doet, vloog ik weer door de lucht.

Nog een paar laatste glijbanen en het eind was helaas in zicht. Dit staat echt hoog op het lijstje van beste dagen tijdens mijn reis. Ik ben een echt adrenaline junkie aan het worden. Je kreeg de optie om een bepaalde glijbaan achteruit te doen. Bijna iedereen durfde dat wel aan. Na een aantal bochten viel je letterlijk achteruit van een waterval, geniaal maar wel even schrikken haha. We kregen onderweg ook tijd om te lunchen, in zo’n prachtige omgeving. En natuurlijk kreeg ik alles weer vegan. Ze hadden zelfs heerlijke vegan snacks aan het eind, koekjes en chocola. Heerlijk na zo’n lange dag en zo’n verschil met waar ik soms op reis ben en ze amper weten wat ze met je aan moeten als je geen vlees eet.

Deze foto is van de laatste glijbaan met een val van 3 meter aan het eind, bommetje! Inmiddels ben ik met de ferry naar het noorder eiland gegaan. We zullen zien wat dat brengt.

Safe travels,

Denise

9 antwoorden
  1. Oma
    Oma zegt:

    Wat een avontuur. Je zou nooit gedacht hebben dat jij dat allemaal zou durven. Wat een pracht land. Van wie heb jeal die lef?
    Liefs oma xxxxxx

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een antwoord achter aan Denise Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *