Drijfzand

De laatste tijd krijg ik vanuit verschillende hoeken de vraag: waarom schrijf je geen blogs meer? Ten eerste, ik voel me vereerd dat mensen nog steeds een beetje fan van mijn blogs zijn. Ten tweede, helaas reis ik momenteel niet dus had ik het gevoel dat ik dan ook niks te schrijven heb. Maar toen werd ik er ook aan herinnerd dat mensen het misschien ook interessant vinden te lezen wat er hier allemaal gebeurd. Want er gebeurt (helaas) genoeg momenteel.

Waar zal ik beginnen. Nadat we natuurlijk de afgelopen 19 maanden lockdown in en lockdown uit zijn gegaan – daarbij ook ‘s werelds langste lockdown hebben (een record waar je niet trots op hoeft te zijn lijkt me) – zijn we nu in een soort next level hel beland. Twee weken geleden kwam het nieuws naar buiten dat alle “authorized workers” binnen een week gevaccineerd moeten zijn, anders mag je niet meer werken. No jab, no job is hier de campagne. Laat ik hier vast even meteen duidelijk maken dat ik met dit schrijven geen voor- of tegen vaccinatie discussie wil openen. Maar als het geen vrije keuze meer is wat je met je lijf doet, hakt het er behoorlijk in. Er is zoveel gebeurd in de afgelopen twee weken, ik ben uitgeput. We werken beide nu, onder de radar en met tijdelijke oplossingen. Maar elke dag komen er nieuwe dreigingen, andere verhalen en moeilijke keuzes.

Alsof dit allemaal nog niet erg genoeg was hoorde ik woensdag dat mensen zonder vaccinatie vanaf vrijdag niks meer mogen in de categorie, vrijetijdsbesteding. Later hoorde ik dat dat twee dagen eerder “al” op het nieuws was maar ik kijk geen nieuws meer. Ik word daar hoe dan ook niet vrolijk van. Dus hals over kop mag ik vanaf nu niks meer. Niet naar een restaurant, niet mijn nagels laten doen, geen bioscoop, mijn haar zal niet worden geknipt, de wenkbrauwen niet gewaxt, een weekendje weg of een avondje uit. Het zit er allemaal niet in.

Voor mijn gevoel is dit, nogmaals, geen discussie over of je vindt dat de vaccinatie je gezondheid helpt dan wel schade aan doet. Dit is puur machtsmisbruik. Ik kan werkelijk niet bevatten wat hier gebeurd. We mogen alleen nog in huis zijn, of naar de supermarkt en binnenkort zou er sprake zijn van een 15km regeling. Je mag dan niet verder dan 15km van je huis. Nou is dit helaas niks nieuws, tijdens de lockdowns (7 inmiddels verdeeld over 19 maanden) mochten we niet verder dan 5km van ons huis, niet meer dan 2 uur per dag je huis uit (wandelen, boodschappen of een fietstochtje) en stond overal de politie. Met een fuik zoals ze ook voor alcohol controle doen. Dus zodra je het dorp in of uit rijdt word je gecontroleerd. Je rijbewijs wordt gescand, je moet aangeven waar je heen gaat en een “permit” laten zien dat je toestemming hebt (van de overheid jawel) dat je überhaupt op straat mag zijn.

We mochten laatst gedeeltelijk en tijdelijk uit lockdown, toen was er een optreden van de locale singer songwriter in het park. Buiten, op een open veldje. Vervolgens rijdt de politie de hele middag rondjes om het park, met twee wagens, twee uur lang tijdens het optreden. Wat doen we fout? We zaten buiten, er werd niet gedronken (want ook dat is verboden) het was 95% gezinnen met jonge kinderen en babies. En toch is de politie daar. Zo gaat het hier elke dag. Als ik vanuit mijn huis vertrek om te wandelen, boodschappen te doen of wat dan ook, zie ik binnen een half uur minstens drie politie eenheden. Je kan overal worden aangehouden en gevraagd worden waar je heen gaat. Waarom?

Na maanden in deze ellende te hebben geleefd. Voelt het nu echt alsof ik op drijfzand sta. Telkens als je denkt het ergste te hebben gehad, gooien ze er nog een schepje bovenop. Morgen (vrijdag dus), noemen ze hier freedom day. Want dan gaat alles eindelijk weer open voor de dubbel gevaccineerde. En ben je dat niet, dan heb je geen baan, geen vrijetijdsbesteding, geen vrijheid. Maar heb je je huis en als je mazzel hebt een grote achtertuin.

En voor de mensen die denken. Wat een ellende, wat doe je daar nog. Nou daar heeft Australië zijn eigen plan voor bedacht. Het land zit potdicht hartstikke op slot. Je mag er niet eens uit als je dat wil. Lang leven het land van mijn dromen, dat langzaam maar zeker het land van mijn nachtmerrie aan het worden is. Hopelijk is er vaste grond onder het drijfzand en kunnen we niet dieper zinken dan dit, want ik weet niet hoe ik mijn hoofd nog boven water moet houden…

Mensen met tips, quotes of positieve vibes nodig ik uit die te delen. Mensen die discussies willen openen over wel- of niet vaccineren wil ik vragen dat niet hier te doen. Laten we het gezellig houden.

If you can’t say something nice, don’t say nothing at all – Thumper.

Liefs en liefde voor iedereen die dat nodig heeft xx

6 antwoorden
  1. Syl
    Syl zegt:

    Pffffff. Heftig moppie. Zorg goed voor jullie zelf, doe wat goed voelt en vertrouw op jullie zelf. Heel veel liefde van de andere kant van de wereld 💛

    Beantwoorden
  2. Vera
    Vera zegt:

    Lieve lieve schat. Wat ben ik trots op je dat je dit op papier hebt gezet, dat je een stukje van jouw pijn durft te delen. Zeker op zo’n controversieel onderwerp, waarbij ik weet dat je het lastig vindt om jouw eigen mening hardop te delen.

    Ik heb niet de illusie dat ik iets kan zeggen wat de situatie beter voor je maakt. Zoals je schrijft, zit er op dit moment namelijk niets anders op dan (niet) gewoon te leven. Maar weet in ieder geval dat wij er hier in Nederland nog steeds voor je zijn, klaar staan en dat je altijd mag aankloppen.

    Ik hoop dat je de komende weken hele kleine lichtpuntjes zult hebben, al is het maar door een zacht zonnetje dat schijnt, vogeltjes die fluiten, je kippen die lief naar je toe rennen, een knuffel van je lief. Ik hoop dat je die lichtpuntjes kunt blijven zien en dat ze je helpen om de komende tijd door te komen.

    En zo niet, I’m just a call away. Helemaal als je dringend voelt iemand nodig te hebben, weet dan dat er voor mij op dat moment geen werk of andere verplichting telt: dan sta ik gewoon klaar voor jou, direct.

    Dikke knuf!

    Beantwoorden
  3. Frank
    Frank zegt:

    Tjonge Denise, dat klinkt als een politiestaat. In 2021 of is het 1984?
    Hoe moeilijk ook, probeer het geluk te vinden in de kleine dingen om je heen. Houd moed en hou vol.
    ❤️

    Beantwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Laat een antwoord achter aan Syl Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *