Sneeuwscooter en husky’s
Na wat instructies was het dan zo ver. We gingen een tocht maken door de bergen op de sneeuwscooter! Aangezien het inmiddels een uur of 15:00 was en dus pikdonker was het extra spannend. We reden door bomen. Heuvel op en heuvels af en af en toe stopten we voor een korte pauze. We kregen onderweg zelfs thee en koffie. Natuurlijk werd er ook van chauffeur gewisseld zodat iedereen die wilde, ook kon rijden. Je moet op de sneeuwscooter zelf mee bewegen – een beetje zoals met skiën – en dus is het nog best wel zwaar. Af en toe op een recht stuk ging het gas er even flink op. Ik zou het zo weer doen. Het is net of je in je eigen actiefilm zit.
Vandaag was het dan eindelijk tijd voor de husky’s. Na een transfer van ongeveer drie kwartier kwamen we in een prachtig stuk bergen. De Lyngen Alpen van Noorwegen, echt een prachtig gebied.
We kregen weer een overall aan en er werd verteld dat het tussen de -16 en -20 is vandaag in de bergen. Mijn hemel wat een kou, echt niet te geloven. Mijn wimpers waren zelfs bevroren. Ik had vandaag een shirtje zonder mouwen, een shirt met lange mouwen, een termo shirt, een trui een jas, twee leggings, een paar gewone sokken, een paar van de warmste skisokken die ze hebben en boots aan. Daaroverheen nog de overall, handschoenen, een sjaal, twee mutsen en een capuchon hahaha. Maar het goede nieuws is, ik had het niet meer koud. Het enige wat nog steeds ijskoud was – al na drie minuten op de slee – waren mijn vingers en tenen. Maar goed, als een soort ingepakte eskimo ging ik dus naar buiten, je hoorde de husky’s al blaffen en janken. Ze zaten zo’n 800 meter verderop de berg dus met kleine busjes werden we daar heen gebracht. Eenmaal daar zagen we de 117 husky’s al klaar staan voor de tocht. Ongeveer 20 bleven achter, die mogen een ander tijdstip ook weer mee. De honden zijn zo gek van enthousiasme dat is niet te beschrijven. Ze springen, rennen heen en weer, trekken aan de slee, piepen, blaffen, huilen, alles om duidelijk te maken dat ze willen gaan.
Er gaan zes honden en twee personen per slee. Eenmaal los zijn de honden niet meer te houden en stoppen ze alleen als je remt. Mocht je er vanaf vallen dan rennen ze dus gewoon door. Gelukkig is dat niet gebeurd. Onderweg heb je genoeg te zien als je in de slee zit. De omgeving is werkelijk magisch mooi. Achterin heb je sowieso genoeg te doen omdat je de slee (staand) bestuurd.
Aan het einde van de tocht is er nog tijd om de honden te knuffelen en foto’s van ze te maken. Omdat het een gemixt ras is zijn ze allemaal anders van kleur en vacht. Sommige zijn ook groter dan anderen en we zagen er ook met twee verschillende kleuren ogen.
Als laatste hebben we in een klein hutje bij het vuur nog warme drank gehad en een traditionele Noorse cake geproefd, de Lefse. Een soort zoete wrap met caramelkaas en nog iets romigs erin, erg lekker.
We hebben daarna het appartement verlaten en gaan vanavond met de Hurtigruten boot naar Honningsvag.
Liefs,
Denise.
Het waren 2 fantastische dagen
Vooral de husky’s
Denise heeft aanleg voor de sneeuwscooter
Dus op naar het motorrijbewijs
Dan kunnen we volgend jaar over de motorreis bloggen samen…