Byron Bay en Christchurch
Wauw, Byron Bay is zo’n typische nooit-meer-naar-huis bestemming. Wat was dat gaaf! Het eerste echt super vette hostel (kostte ook wel wat meer dan gemiddeld maar goed dat heb ik er graag voor over). Het hostel was direct aan het strand en bestond uit allemaal kleine huisjes. In elk huisje zat dan een dorm. In de algemene ruimtes werd drie keer per dag schoongemaakt en in de kamer één keer. Maar dan ook echt schoon. Heerlijk! Het hostel zelf organiseert allerlei activiteiten. Pizza avond (ook een vegan pizza voor mij jeej), wijn & kaas avond, yoga lessen, personal training op het strand en nog meer wat ik helaas niet mee kon maken.
De eerste ochtend heb ik mee gedaan met yoga. Heerlijk om zo bij het geruis van de zee een ontspannende – af en toe best pittige – yoga sessie te doen. Overdag ben in naar het centrum gegaan, wat een sfeer hangt daar. Het is echt een soort hippie dorp waar iedereen er bij loopt als een hippie en je tegelijkertijd de relaxte vibes voelt. Ook hier hebben ze overal vegan eten wat echt zo heerlijk is. Ik kom vierkant terug met al die vegan donuts, taartjes, koekjes en burgers 😋.
Die avond tijdens pizza avond was er ook live muziek en de binnentuin waar het gehouden werd was afgeladen vol. Zoveel gezelligheid, het was fantastisch. Met de mensen die ik daar ontmoet heb ben ik naar reggae night gegaan in het dorpje. Dat is ook weer eens iets om mee te maken haha. Na een gezellige avond, terug naar het hostel om er achter te komen dat ik die dag voor het eerst verbrand was. Oeps, net iets teveel zon gezien.
De dag daarna ben ik met een paar meiden van het hostel naar de vuurtoren gelopen. Stiekem had ik helemaal niet zo’n zin in weer een wandeltocht maar aangezien ik zo verbrand was leek het me beter uit de zon te blijven. We hebben een – uit Amsterdam afkomstige – fiets van het hostel geleend en zijn naar het begin van de wandeling gefietst. Voor je goed en wel op je fiets zit ben je al gesmolten want het was hier echt heel erg warm. Boven de 30 graden zeker en in de zon was mijn lege yoghurt bakje die dag ervoor letterlijk gesmolten.
Onderweg kwamen we zulke mooie uitzichtpunten tegen. De zee is hier zo blauw dat is bijna niet met een foto vast te leggen. Na een behoorlijk warme wandeling kwamen we aan bij de vuurtoren. Soms kun je daar dolfijnen en walvissen spotten maar wij hebben helaas nik gezien.
De volgende dag was het tijd om naar Nieuw Zeeland te vliegen. Hoewel ik daar altijd al eens heen wilde voelde het toch wel een beetje naar om Australië te verlaten! Bij aankomst op het vliegveld mocht ik het land niet uit haha. Ik had alleen een enkeltje geboekt – dat doe ik de hele reis al – zodat ik lekker spontaan kan blijven reizen. Maar je mag Nieuw Zeeland blijkbaar niet in als je geen terugvlucht hebt geboekt. Dus was ik verplicht halsoverop op het vliegveld een ticket terug te boeken naar Australië. Eenmaal in Nieuw Zeeland had ik het ijskoud, van boven de 30 graden in de zon, naar 20 zonder zon en met wind is even wennen. Inmiddels was het al vrij laat in de middag – tijdsverschil met Australië – en ben ik gaan eten en kwam ik voor het eerst een Nederlandse meid tegen in het hostel. Praat toch wat makkelijker dan in het Engels. We hebben de hele avond gekletst en kaartspelletjes gedaan. Echt zo fijn om even Nederlands te kletsen.
De volgende ochtend ben ik naar het toeristen informatie centrum gegaan omdat ik niet zo goed wist wat ik in de tijd die nu vast ligt – vanwege dat vliegticket – kan doen. Maar goed ook want ik kwam er achter dat het super druk is nu en heel veel accomodaties vol zitten als je ze zo last minute boekt. Ik heb daar vijf uur gezeten en we hebben samen de hele route uitgestippeld. Busreizen en accommodatie staan nu in ieder geval vast. Op de locaties zelf is er nog ruimte voor een beetje spontaniteit!
Daarna ben ik even de stad in gegaan waar allerlei straattheater gaande was. Veel gezelligheid dus. Verder zie je nog redelijk wat ingestorte gebouwen door aardbevingen acht jaar geleden. Ik heb in het hostel gekookt en broodjes gemaakt voor de volgende dag, aangezien er op deze lange dag waarschijnlijk niet echt tijd is om ergens te eten. De volgende dag ben ik namelijk met de bus – ongeveer 2 uur – naar een plaatje verderop gegaan. Daar de boot op om dolfijnen te zoeken. Nieuw Zeeland is de enige locatie waar je de Hector dolfijn kan zien, de kleinste ter wereld. Al vrij snel zagen we twee moeders met allebei een baby, zo schattig! De baby’s waren pas een paar dagen oud en ongeveer zo groot als een rugby bal. Helaas staat het kleintje niet op de foto, maar gelukkig wel op mijn netvlies.
Daarna zijn we verder gegaan op zoek naar een groep volwassen dolfijnen. Toen we die eenmaal hadden gespot stopte de boot om te kijken of ze naar ons toe kwamen. En dat deden ze, met twee groepen zelfs. Dat is een teken dat ze nieuwsgierig zijn en dus mochten we het water in om er tussen te zwemmen. Hoe uniek is dat. Ze zwommen continue tussen onze groep door, soms zo dichtbij dat je ze zou kunnen – dat doen we uiteraard niet – aanraken. Bij mij kwam er één dolfijn redelijk in de buurt en later nog één echt op armlengte zo dichtbij dat ik er bijna van schrok. Zo bizar gaaf is dat. Helaas kon ik dat gevoel niet heel vaak meemaken en waren ze vaker wat verder. Ze zwommen voornamelijk steeds om één vrouw uit de groep heen. Misschien had ze eau de vis op gesmeerd voor ze ging zwemmen?
De omgeving was sowieso ook echt prachtig. Daarna was het tijd om terug te gaan en bleek bij aankomst in het dorpje dat we nog best mazzel hadden. De andere boten hadden helemaal geen dolfijnen gezien.
Vanmorgen heb ik Christchurch verlaten, zoals je ziet erg donker en grijs. Vandaag heb ik een busreis van 650 kilometer die ongeveer 12 uur duurt, naar Queenstown. Onderweg hebben we stops waarvan ik er een aantal gehad heb. Twee prachtige meren (Tekapo en Pukaki) en de hoogste berg van Nieuw Zeeland, mount Cook. Helaas stormt het. Bij de meren klaarde het nog een beetje op, maar hier bij mount Cook is het vreselijk.
Het komt met bakken uit de lucht, waait keihard en het is zo mistig dat je de berg niet eens kan zien. Een goede reden dus om ooit nog eens terug te gaan. Ik ga namelijk in de regen geen wandeling doen en bovendien zie je toch niks. Ik zit hier dus in een hotel te wachten tot we verder gaan. Soms zit het mee soms zit het tegen. In Queenstown heb ik nog geen activiteiten geboekt maar je kan daar zoveel gave dingen doen, dat komt vast goed. Hopelijk zit het weer een beetje mee. Hieronder nog even een foto van waar mount Cook schijnt te zijn, zie jij ‘m? 😉
Safe travels,
Denise
Wat een mooie plaatjes en wat gaaf om zo dichtbij dolfijnen te zwemmen. Ik hoop dat het weer snel opknapt, in ieder geval veel plezier!
Liefs, Louise
Ik zal duimen voor mooi weer. lieverd wat een mooi en leuk verhaal weer een wat een prachtige foto’s. Ik hou van je xxx
Lieverd, wat weer een mooi en leuk reisverslag,mooie foto’s, weer veel gezien en zo leuk met de dolfijnen zwemmen .hoop dat het weer snel beter gaat worden
met een zonnetje er bij.Nog een fijne tijd en leuk dat je weer even je eigen taal kon spreken met dat meisje, veel liefs xxx.All the best.